ดนตรีมีอยู่ในทุกช่วงชีวิตของเรา พิธีกรรมทางจิตวิญญาณของเราถูกล้อมกรอบด้วยเพลง เด็กๆ จะเรียนรู้อักษรจากเพลง

ดนตรีเปลี่ยนความรู้สึก และห้างสรรพสินค้าและร้านกาแฟที่เราไปเยี่ยมชมในยามว่างของเรามักไม่ค่อยเงียบ แต่สิ่งที่มีอยู่ตลอดนี้จะส่งผลกระทบต่อเรามากเพียงใด – และวิธีที่เรากระทำและรู้สึก? การวิจัยชี้ให้เห็นว่าดนตรีสามารถมีอิทธิพลต่อเราได้มาก มันสามารถส่งผลกระทบต่อความเจ็บป่วย ความซึมเศร้า การใช้จ่าย ประสิทธิภาพการทำงาน และการรับรู้ของเราที่มีต่อโลก

งานวิจัยบางชิ้นแนะนำว่าสามารถเพิ่มความคิดเชิงรุกหรือส่งเสริมการก่ออาชญากรรมได้ เมื่อเร็ว ๆ นี้การศึกษาในสหราชอาณาจักรได้สำรวจว่าเพลง “เจาะ” ซึ่งเป็นแนวแร็พที่มีเนื้อเพลงที่คุกคามอาจเชื่อมโยงกับอาชญากรรมที่เรียกร้องความสนใจได้อย่างไร นั่นไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่การเกิดขึ้นของโซเชียลมีเดียช่วยให้สามารถบันทึกและแบ่งปันได้มากขึ้น

เนื้อหาของเพลงเกี่ยวกับการแข่งขันระหว่างแก๊ง และไม่เหมือนแนวเพลงอื่นๆ ผู้ชมอาจตัดสินนักแสดงโดยพิจารณาจากว่าเขาจะทำตามสิ่งที่เขาอ้างในเนื้อเพลงหรือไม่ เขียนเครก พิงค์นีย์ ผู้เขียนการศึกษานี้ นักอาชญาวิทยาและวิทยากรที่ มหาวิทยาลัยคอลเลจเบอร์มิงแฮม ในสหราชอาณาจักร

นอกจากดนตรีแล้ว บทความนี้ยังกล่าวถึงบทบาทของโซเชียลมีเดียในการจุดชนวนความรุนแรง แพลตฟอร์มออนไลน์ที่หลาย ๆ คนใช้กันอย่างง่ายดาย เปิดโอกาสให้คู่ต่อสู้แบบแก๊งค์สามารถเคลื่อนไหวทางออนไลน์

และสนับสนุนความคิดเห็นจากผู้สนับสนุนและกลุ่มที่เป็นปฏิปักษ์ ซึ่งเพิ่มแรงกดดันให้ตอบโต้เท่านั้น อย่างไรก็ตาม มีสาเหตุหลายประการที่ทำให้อาชญากรรมเพิ่มขึ้น ตามข้อมูลของ Pinkney เขาอธิบายว่าความยากจน การกีดกัน การเหยียดเชื้อชาติ ความเป็นผู้นำที่ไม่ดี การขาดการลงทุนขององค์กร การขาดโอกาสและทรัพยากรก็มีส่วนสนับสนุนเช่นกัน

Daniel Levitin ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาและดนตรีที่มหาวิทยาลัย McGill ในแคนาดา ชี้ให้เห็นว่าเป็นการยากที่จะวิเคราะห์ว่าดนตรีสามารถสร้างความรุนแรงได้หรือไม่ การศึกษามีหลักฐานที่หลากหลาย และส่วนใหญ่ใช้ข้อมูลเชิงสังเกตแทนการทดลองควบคุมที่สามารถพิจารณาบุคลิกภาพของผู้คนได้ ผู้ที่มีแนวโน้มจะใช้ความรุนแรงอยู่แล้วอาจถูกชักจูงให้หลงใหลในดนตรีที่รุนแรง Levitin อธิบาย

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าทุกคนที่ชอบดนตรีหมวกจะมีความรุนแรง “เมื่อคุณมีพฤติกรรมรุนแรงที่เลียนแบบบางสิ่งที่อยู่ในโลกดนตรีหรือศิลปะ มันง่ายที่จะสรุปว่างานศิลปะทำให้คนๆ นั้นกลายเป็นคนรุนแรง” เขากล่าวเสริม “แต่เพียงเพราะมันง่ายที่จะสรุปก็ไม่ได้หมายความว่ามันเป็นเรื่องจริง” กระดาษอีกชิ้นหนึ่งซึ่งตีพิมพ์ในปี 2546

ในวารสารบุคลิกภาพและจิตวิทยาสังคม รายงานว่าดนตรีสามารถปลุกระดมความคิดและความรู้สึกที่ก้าวร้าวได้ ในระหว่างการทดลองห้าครั้งกับนักศึกษาหญิง 75 คนและนักศึกษาชาย 70 คน ผู้ที่ได้ยินเพลงที่มีความรุนแรงนั้นแสดงให้เห็นว่ารู้สึกเป็นศัตรูมากกว่าผู้ที่ได้ยินเพลงที่ไม่รุนแรงจากศิลปินและสไตล์เดียวกัน

ผลการศึกษาพบว่าเพลงที่รุนแรงนำไปสู่ความคิดที่ก้าวร้าวมากขึ้นในสามมาตรการที่แตกต่างกัน: การตีความที่ก้าวร้าวมากขึ้นเมื่อดูคำที่คลุมเครือ ความเร็วที่เพิ่มขึ้นโดยที่ผู้คนอ่านเชิงก้าวร้าวเมื่อเทียบกับคำที่ไม่รุนแรง และสัดส่วนที่มากขึ้นของผู้ที่เติมคำที่ก้าวร้าวเมื่อเติมคำ ในช่องว่างในแบบฟอร์มที่ได้รับระหว่างการศึกษา

ผู้เขียนกล่าวว่าวิธีหนึ่งที่จะนำผลการวิจัยเหล่านี้ไปใช้ก็คือผู้เข้าร่วมที่ฟังเพลงร็อคที่มีความรุนแรงแล้วตีความความหมายของคำที่คลุมเครือเช่น “ร็อค” และ “ไม้เท้า” ในลักษณะก้าวร้าว การศึกษาเสริมว่าผลลัพธ์ของความคิดที่เป็นศัตรูอาจอยู่ได้ไม่นาน หากเนื้อร้องของเพลงถัดไปไม่มีความรุนแรงหรือหากมีเหตุการณ์ที่ไม่รุนแรงเกิดขึ้น

ผลของเนื้อเพลงที่มีความรุนแรงจะค่อยๆ หายไป หนังสือพิมพ์ระบุ ในขณะเดียวกัน ดนตรีประเภทอื่นๆ ถูกใช้ในความพยายามที่จะป้องกันอาชญากรรม ตามหนังสือของนักดนตรี Lily E. Hirsch เรื่อง “Music in American Crime Prevention and Punishment”

สนับสนุนโดย.  ufabet