ประชากรเรือนจำในสหราชอาณาจักรเพิ่มขึ้นประมาณ 74% ตั้งแต่ปี 1990 โดยขณะนี้มีผู้ต้องรับโทษจำคุก 78,037 คน ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการมีส่วนร่วมในกิจกรรมด้านการศึกษาขณะรับโทษจำคุกสามารถช่วยให้ผู้คนรับมือกับชีวิตในคุกและลดการกระทำผิดซ้ำได้
โดยทั่วไปแล้วจะมีแผนกการศึกษาในเรือนจำทุกแห่งที่เปิดสอนหลักสูตรวิชาการ เช่น การอ่านออกเขียนได้และการคำนวณ และหลักสูตรอาชีวศึกษา เช่น งานไม้และงานก่ออิฐ
อย่างไรก็ตาม จำนวนผู้ที่มีส่วนร่วมในการให้ความรู้ในเรือนจำกำลังลดลง เนื่องจากการศึกษาในเรือนจำมีการประเมินค่าต่ำเกินไปและมีทรัพยากรไม่เพียงพอ ดังนั้นการพัฒนากิจกรรมการศึกษาแบบมีส่วนร่วมในเรือนจำจึงเป็นสิ่งสำคัญ
วิธีหนึ่งที่จะทำเช่นนี้คือการเชื่อมโยงการศึกษากับกิจกรรมครอบครัว คนในคุกประมาณครึ่งหนึ่งมีลูก การรักษาความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างพ่อแม่และลูกๆ ในระหว่างที่ถูกพิพากษาสามารถลดการกระทำผิดซ้ำได้ และช่วยให้ผู้คนกลับคืนสู่ครอบครัวอีกครั้งเมื่อได้รับการปล่อยตัว นอกจากนี้ยังสามารถช่วยให้เด็กๆ รับมือกับคนใกล้ตัวที่ถูกคุมขังได้ดีขึ้นอีกด้วย อย่างไรก็ตาม การรักษาความสัมพันธ์ในครอบครัวเป็นเรื่องยาก
เนื่องจากขาดการติดต่อที่มีความหมายระหว่างผู้ต้องขังและลูกๆ ด้วยโครงการ White Water Writers ของเรา เราเชื่อว่าการเชื่อมโยงการศึกษากับกิจกรรมครอบครัวจะส่งเสริมให้ผู้ต้องขังที่ปกติไม่มีส่วนร่วมในการศึกษาเข้ามามีส่วนร่วม และช่วยเสริมสร้างความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ดีขึ้น
White Water Writers (WWW) เปิดโอกาสให้กลุ่มที่มีสมาชิกแปดถึงสิบคนร่วมกันวางแผน เขียน และจัดพิมพ์นวนิยายฉบับเต็มในเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ หนังสือวางจำหน่ายทางออนไลน์ และผู้แต่งจะได้รับสำเนานวนิยายที่จัดพิมพ์อย่างมืออาชีพ WWW พัฒนาขึ้นครั้งแรกในโรงเรียน โดยเปิดให้เยาวชนมากกว่า 3,000 คน
กลายเป็นนักเขียนที่ได้รับการตีพิมพ์ เราตัดสินใจดำเนินโครงการนี้ในเรือนจำเพื่อสร้างโอกาสทางการศึกษาที่น่าดึงดูดและสร้างแรงบันดาลใจ เราเชื่อมโยงงานนี้เข้ากับครอบครัวโดยการเชิญชวนให้ผู้เข้าร่วมเขียนนวนิยายให้ลูกๆ ของตน จากนั้นจึงผลิตภาพประกอบสำหรับหนังสือเล่มนี้ การวิจัยของเราสำรวจผลกระทบที่ WWW มีต่อทั้งนักโทษและครอบครัวของพวกเขา
ชายแปดคนจากเรือนจำในอังกฤษเข้าร่วม และมีเวลาสี่วันในการเขียนและจัดพิมพ์นวนิยายสำหรับลูกๆ ของตนร่วมกัน โดยได้รับการสนับสนุนจากผู้อำนวยความสะดวกและเจ้าหน้าที่เรือนจำ
หลักการสำคัญของ WWW คือไม่มีใครจากภายนอกกลุ่มมีส่วนร่วมในการพัฒนาโครงเรื่อง การเขียน หรือการแก้ไข ในวันแรก นักเขียนแต่ละคนได้สร้างตัวละครของตัวเองขึ้นมา และทั้งกลุ่มก็ร่วมกันพัฒนาโครงเรื่อง ในวันที่สองและสาม พวกเขาร่วมกันเขียนนวนิยาย ในวันที่สี่ พวกเขาพิสูจน์อักษร
และวันสุดท้ายก็เป็นวันครอบครัวที่เด็กๆ ไปเยี่ยมเรือนจำและหยิบภาพประกอบขึ้นมา แม้ว่าผู้เขียนจะรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยเมื่อมีโอกาสเขียนนวนิยาย แต่พวกเขาก็ทำงานอย่างหนักเพื่อสร้างสิ่งที่เด็กๆ จะได้เพลิดเพลิน ผลลัพธ์ที่ได้คือการผจญภัยแฟนตาซีที่น่าตื่นเต้นซึ่งมีคำศัพท์ประมาณ 8,000 คำ
เพื่อให้เข้าใจถึงผลกระทบของโครงการนี้ เราได้สัมภาษณ์นักเขียน ครอบครัว และเจ้าหน้าที่เรือนจำเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขา ตลอดจนวิเคราะห์นวนิยายของพวกเขา
หนังสือเล่มนี้ช่วยให้เด็กๆ เข้าใจประสบการณ์ของพ่อดีขึ้น โดยมีประเด็นหลักอยู่ 2 ประเด็น ได้แก่ “คนไม่เลว” และ “คนเปลี่ยนแปลงเพื่อสิ่งที่ดีกว่า” คนร้ายในหนังสือไม่ใช่คนเลว แต่พวกเขาต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบากซึ่งนำไปสู่อารมณ์ที่ท้าทาย และสิ่งเหล่านี้ก็นำไปสู่พฤติกรรมที่ไม่ดี
อย่างไรก็ตาม ในตอนท้ายของนวนิยาย ผู้ร้ายกลับเนื้อกลับตัว ตัวอย่างเช่น ตัวละครตัวหนึ่งที่เป็นหมี อยู่ในคุกตอนเริ่มหนังสือแต่ต้องการเปลี่ยนชีวิตของเขา หนังสือเล่มนี้จบลงด้วยการที่เขายอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยโลก นักเขียนหลายคนรวมลูกของตัวเองไว้ในนวนิยายเรื่องนี้เป็นตัวละคร
สิ่งนี้ช่วยให้พวกเขาเชื่อมโยงกับลูกๆ ที่ชอบเห็นตัวเองในหนังสือ ผู้เข้าร่วมรายหนึ่งกล่าวว่าเขาเขียนโครงเรื่องของลูกสาวของเขาที่กล้าหาญมากขึ้นในเรื่องนี้ เพื่อช่วยเธอจัดการกับความวิตกกังวลที่เธอรู้สึกเกี่ยวกับการย้ายไปโรงเรียนใหม่
สนับสนุนโดย ufabet เว็บตรง